ik dacht altijd dat ik leefde temidden van een volk van trouw en waarheid, maar helaas nu....echter/er is licht

"het oordeel van Paris" geeft het museum op als
het onderwerp voor de voorstelling op de vaas, ik lees dat niet
en men moet voorzichtiger omgaan met een vermusealiseerde
wereld die lijdt onder de meest benauwde en stoffige smerigheid
aan kwade trouw en zogeheten politiek

Ook al woon ik reeds langer onder de leden van een doorgaans toch autochtone samenleving als een mens die eveneens werd geboren naar zijn afkomst in dit lage land aan de zee, het is helaas zo geworden dat ik in een persoonlijke zin overleefd heb aan die mens en dat het ongeluk dat mij achtervolgde vanaf den beginne heeft gemaakt dat ik ervoor koos te leven als een vreemdeling in een samenleving die alleen maar met de lippen beleidt trouw te zijn aan haar waarden en een God die zij niet kent maar in werkelijkheid werd misleid vanwege de mededogenloosheid en de schurkachtigheid van juist diegenen waarin zij meende haar waarden behouden te zien en in veiligheid, het verraad dat Nederland betreft is mij zeer wel bekend, de ontrouw die de motor is en de pure zucht naar geld en nog meer geld zelfs indien dat betekent dat men mensen behandeld alsof zij slaven zijn, het betekent dat ik slechts noteer dat het mijn trouw is en mijn eer die maakt dat ik mij liever beperk in mijn mededeelzaamheid, de meesten die zich hun lot zeker niet zullen bemerken te zijn geoordeeld in deze mijn woorden beseffen zich heel goed waarheen hun wereld gaat, ik heb niet anders aan te bieden dan de belofte dat ik het volk van de Nederlanden zal en wil gedenken in mijn gebeden en het wil voeren tot een afwachten dat geen koninklijke waardigheid behoeft om oprecht te worden geheten. Een keuze waarvan dan geheten wordt dat die zo nodig is behoeft men in wat mijn getuigenis naar waarheid is omtrent hetgeen wat ons te doen staat niet te maken, een Here die erkent dat zijn getrouwen zijn bevestigd in een door Hem erkende democratisch ingestelde Staat, zo'n volk zal slechts behoeven te kiezen voor het geluk en de weelde zich bewust te zijn van waarin gelegen is die beroemde en evenzeer beruchte discussie van het eigen belang, wie twijfelen vermag te melden als de redeen van zijn hoofdpijn voer ik aan als de uiteenzettelijkheid van dit ontwikkelen naar redenen van welzijn en gezond verstand, de wijsheid prijzen evenwel is een wat meer riskante zaak dan toch maar te blijven vertrouwen op de nuchtere waarheid van een gezond Hollands vestand. Dat zo'n volk ook wel eens vreest, dat is een denken dat ik gelukkig mag beantwoorden met het "vreest niet, Ik ben het" dat ons redden zal.